Mahmoud گفت:

هو العلی
با سلام
علم بر ۲ نوع است : علم درون و علم بیرون. اولی همان علم دین است ودومی دانش تجربی. روش علم دین مشاهده من است بوسله من . یعنی فرد از راه شناسایی خود به ذات وجود پی میبرد چرا که وحدت ذات حق متجلی در حضور ؛من؛است پس چون چنین است مشاهده تام وتمام ؛من؛ به حق راه میابد. طوردیگر این کلام همان است که خود شناسی خدا شناسیست. اولی همان علم دین است ودومی دانش تجربی. روش علم دین مشاهده من است بوسله من بدون هیچ واسطه . یعنی فرد از راه شناسایی خود به ذات وجود پی میبرد چرا که وحدت ذات حق متجلی در حضور ؛من؛است پس چون چنین است مشاهده تام وتمام ؛من؛ به حق راه میابد. طوردیگر این کلام همان است که خود شناسی خدا شناسیست. فایده این علم اما رفاه درون است و حضور در بهشت است در نقد حال. دیدن گلخانه در اتش دنیا و….
واما علم بیرون نتیجه مشاهده ؛غیر من؛ است بواسطه حواس. این علم که همان علم طبیعیست به حواس نیازمند است و نتیجه ان نیز جز به خوشایند حواس نیاید یعنی رفاه مادی. و اما مغلطه گران و سود جویان این یکی را به جای ان و ان یکی را به جای این جا میزنند تا از ساده لوحی مردمان بهره برند. ایندو علم تا ابد مخلوط نگردد واثرشان معلق نشود واگر سعی بر خلط شود نکبت به بار اید.
البته چنین است که مومن بواسطه یاری حضرت محبوب در کارها پیشی میگیرد وچه بسا ان کار کسب علم از هر نوعی باشد پس خدا عطا کند انچه خواهی. ویا ری خدا بواسطه جامعه ازاد منقتع نگردد که هیچ نمایان تر نیز شود چرا که اراده ازاد به اثرخود مشهود تر است وقتی که اراده دیگری مخلوط در اراده من نیست پس حضور خویش راحت تر دریابم و قرب محتملتر باشد اگر خدا خواهد. این سخنها زان جهت عرض شد که جوانان دل درگرو حضرت دوست دارند اما باید بدانند که اینره خطرات بسیار دارد وفنا کردن دنیای دیگران برای خود خواهی پا بر بهشت نهادن به عاقبت نخواهد انجامید. والله اعلم.