دغدغه معنا بخشیدن به زندگی برخاسته از دو جنبه اساسی در وجود آدمی است: آگاهی و اختیار. واژه معنا در پرسش از معنای زندگی، سه معنا را افاده میکند: هدف زندگی، ارزش زندگی و فایده و کارکرد زندگی. مراد از واژه زندگی هم حیات آدمی است، آنجا که مختص به انسان و متعالی از حیوان است. معناداری زندگی با نظریه‌ها و رویکردهای گوناگونی بیان شده که در این میان دو دسته نظریات طبیعتگرا و خدامحور مهمترین رهیافتها محسوب میشود. در اندیشه فیلسوفان اسلامی، بویژه ملاصدرا، معنای زندگی با رویکرد خدامحور تبیین میشود. در این دیدگاه خداوند بنیاد و اساس و شرط ضروری معناداری زندگی است. بر این اساس و با توجه به اصل حرکت جوهری در اندیشه ملاصدرا، نفس آدمی میتواند به کمال و معنای زندگی دست یابد. در تفکر ملاصدرا خداوند یگانه منبع معناست و برخلاف برخی طبیعت‌انگاران، هیچیک از شرایط و اوضاع طبیعی (مانند وقوع شرور) نمیتواند در تعارض با این منبع و سرچشمه معنا قرار بگیرد. هدف این مقاله پاسخ به پرسش معنای زندگی و نشان دادن سرچشمه بودن خداوند بعنوان یگانه بنیاد و مبدأ معناداری در اندیشه ملاصدراست.